کاراته

کاراته

این رشته شاخه ای از هنر های رزمی است، اما مانند خیلی دیگر از هنر های رزمی به صورت یک ورزش هم تمرین میشود و در گروه مسابقات جهانی نیز قرار می گیرد.

 سبک امروزی این هنر رزمی خواستگاه اش از ژاپن بوده است و شامل روش های جنگی بومی محلی معروف به(ته) در جزایر ریوکیو قدیم و جزایر اوکیناوا ژاپن کنونی است.

این هنر رزمی بر پایه ضربه زدن است و شامل حرکاتی مثل  مشت، زانو، آرنج، لگد و تکنیک های دست باز است البته در بعضی از فنون کنونی کاراته از فنونی مثل قفل مفاصل، مهار و ضربه به نقاط حساس هم استفاده می شود. نحو اجرای حرکات در این ورزش رزمی به صورت ضرباتی با حداکثر قدرت و سرعت به سمت حریف است

به‌طور کلی سبک‌های کاراته به دو دسته تقسیم می‌شود:

1. سبک‌های اصلی (مادر یا کنترلی)
2. سبک‌های آزاد یا غیر کنترلی

سبک‌های اصلی یا کنترلی و مادر

• شوتوکان که در این متد توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و مرکز ثقل نیرو می‌شود.
• شیتوریو متشکل از دو سیستم «ناها ته» و «شوری ته» در کاراته می‌باشد.
• گوجوریو یا در اصطلاح روش سفت و نرم، که در اوکیناوا شکل گرفت و و متعلق به سیستم ناهاته در کاراته می‌باشد.
• وادوریو به معنی راه صلح، روش صلح، روش صلح جویانه است

سبک‌های آزاد یا غیر کنترلی

• کیوکوشین،کیوکوشین‌کای، از عناصر مختلفی که شامل تجریبات اویاما و سبک‌های دیگر است، به وجود آمد.
• گوجوریو در این سبک هر دو گونهٔ مبارزات کنترلی و غیرکنترلی وجود دارد.
• جوکای دو کاراته می توان گفت این سبک از سبک‌های ترکیبی کاراته، ترکیبی از کاراته، جودو، بوکس است
• کاراته دای دوجوکو ترکیبی از سه رشته رزمی، کاراته کیوکوشین، بوکس، جوجیتسو است.
• انشین ساباکی کاراته
• جیسن کاراته
• شی دوکان کاراته یک سبک کاراته غیر کنترل